Verslag 18, 19 en 20 augustus

Maandag 18 augustus:
Weg van Mexico vandaag. We halen nog enkele herinneringen op: de oude wagens die er rijden, het tacokraampje aan de straat dat 1 emmer water had dat gebruikt werd voor messen en planken, handen, ... af te wassen en dat bijgevolg troebel was, de jonge Americanen die hier uitgaan omdat ze hier vanaf 18 (in tegenstelling tot hier in de VS pas vanaf 21) alcohol mogen drinken, de moderne kunst-werk-koeien die om de paar meter langs de hoofdwegen van de oude en moderne stadskern, één ervan (een blauwe koe) zat op een bank, een rode stond iets verderop, er was ook een allstar koe - dat is een merk van bedrukte basketters – waarbij het dier ondersteboven lag en over haar “buik” waren veters gespannen. Ook de lange grens-muur welke aan Mexicaanse zijde tot op de laatste vierkante meter volledig volgebouwd was, ...
Om richting Disneyland te gaan zouden we langs de bekende kust van Californië rijden en in sommige kustdorpjes even stoppen. La Jolla heeft een parelcrèmewitte uiterst eenvoudige en daardoor stralende kerk. In Oceanside stopten we voor een koffie en donut en bezochten we het surfmuseum. 's Middags aten we in de Ocean Harbor, de haven, zeevruchten en vis, met zicht op de zeilbotenhaven.
Op de straten valt het ons op dat in deze regio meer kleinere auto's rijden in tegenstelling tot de vele pickups in Utah en Arizona, dat de wagens hier vaak gepersonalliseerde nummerplaten hebben met letters en cijfers of met een kenteken (vb cactus zie vorige week), dat er hier zelfs 8 baanvakken (in 1 richting) wegen zijn met uiterst links 2 carpool stroken!, dat hier overal drive thru's zijn, ...Verder merken we nog een 'Daycare for dogs' op en een 'Do it yourself, dog-wash'! Ondertussen hebben we er 4000 km opzitten.
Rond 2 u 's namiddags stopten we bij het Crystel Cathedral, want Christel had er in de gids iets over gelezen. Het is een enorm modern glazen bouwwerk, dat schittert in het zonlicht, met daarnaast een toren van gepolyste metalen staven, waar je deels door kan kijken, ... heel groot en opvallend. De kerk zelf bestaat zoals gezegd uit glas, ondersteund door een metalen structuur, en is enorm. Er staat v ooraan ook een immens groot en modern orgel. Vanuit deze kerk worden wekelijks vieringen uitgezonden over heel de (gereformeerde – protestantse) wereld: 'the hour of power'. Het kent blijkbaar een groot succes, ook af te leiden van het groot aantal giften, waarmee ze alles hier hebben verwezenlijkt. Twee dagen voordien hebben we, bij het wachten op een toastje bij het ontbijt in het hotel waar we toen logeerden, ook een stukje misviering op TV gezien, uit deze kerk. Naast deze kerk staan nog gebouwen: een kunsttentoonstellingetje, een grote gebedsruimte die vroeger de kerk was, een toren ('tower of hope') van +/- 15 verdiepen, met een administratieve functie, en vooral een schitterend half rond modern gebouw dat als welkomcentrum dienst doet. Ruim 15 meter van de wand van dit gebouw (op de gelijkvloers) is in glas en kan volledig worden opzijgeschoven zodat men zonder deur van buiten naar binnen loopt ... men voelt er zicht helemaal welkom. En dat in een park met groen, water, fonteintjes en een paar geslaagde (en minder geslaagde) standbeelden.
Daarna terug de auto in om, 10 km verder in Anaheim bij ons hotel te komen, op één blok van Disneyland verwijderd. We betrekken de kamer, nemen het hoogstnodige en stappen gezwind op Disneyland af. Het andere park ernaast 'Disneys California Adventure Park', zullen we morgen wel aandoen. De sfeer in het park is écht Disney ... schitterend gemaakte decors, veel kleuren, muziek, winkels, en ... veel, heel veel volk! Het viel ons op dat vele zaken die we in Disneyland-Parijs hebben gezien, hier ook identiek te vinden zijn, ... alleen is Disneyland-Parijs groter en uitgestrekter. Voor 't eerst is het in Amerika kleiner ! (Het park hier in Anahiem was het eerste Disneylandpark – meer dan 50 jaar oud, later volgen Florida, Parijs en Tokio). We wandelden wat rond, gingen op vlucht met Peter Pan en met Winnie de Pooh, zagen een kleine sketch met Merlijn de grote tovenaar die iemand – een klein jongetje uit het publiek – tot koning kroonde omdat hij het zwaard uit de steen had kunnen trekken ... We schoven aan voor een 8-baan, bezochten het huis van Minnie en Mickey en mochten op de foto met Mickey! Na een slaatje en een 'gezond' Disney-broodje stonden we voor de keuze: 20.30 u en de 'groten' wouden nog de 'Indiana Jones' tempel in, ... maar 1 uur wachttijd werd voorspeld. Na wikken en wegen bleven we toch met z'n allen want de wachtrij zag er toch niet zo lang uit. Maar dat was gezichtsbedrog. Toen we door de poort mochten, was er verder weer een rij, en nadien nog één ... We wachtten inderdaad meer dan 1 uur voor een duizelingwekkende tocht met een autootje in een Indiana Jones luguber decor.
Moe maar voldoen zijn we dan, Judith op Nathans rug en schouders, naar ons hotel gestapt. Nog ons verslag uitschrijven, kleren voor morgen nemen, de rugzak om mee te nemen organiseren, en tegen 24 u in bed.

Dinsdag 19 augustus:
Dinsdag om 7 uur op want we mochten om 8 uur het park al binnen, maar bleek dat we er al om 7 u in mochten en dus stond er toen al een aanschuifrij bij 'Finding Nemo' van 90 minuten! Hemeltje lief, dat leek ons toch net té lang, én dus profiteerden we van de relatieve rust om snel enkele minder populaire attracties te doen zoals de Space Mountain etc. Tegen 11 u stroomde de grote menigte toe. Het park is open van 8 u (3 dagen vanaf 7) tot 23 à 24 uur en in de anapalende boulevard zijn meerdere eetgelegenheden open 24 u op 24. Enfin, de voormiddag brachten we door tussen de rollercoasters, piraten, Indiana Jones en Winnie De Pook en zijn maatje Ieoor. Christel fluisterde Ieoor in het oor om met Marie-Elise een dansje te doen, en het ezeltje toonde zijn danskunsten. Heel grappig. Ieoor gaf ons allen nog een ezelsknuffel. Een leuke 'meet the Disney characters'! Jack Sparrow hebben we niet voor een 'meet en greet' opgezocht – geen tijd. Onze 'fast pass' bespaarden ons urenlang wachten en bevoorrechtte ons met de 'fast pass' laan om in sommige attracties te kunnen instappen. We hadden ook nog het grote geluk om de Indiana Jones show te kunnen meepikken – als laatste mochten we binnen en kregen de gehandicaptenplaatsen toegewezen, met zeer goed uitzicht dus. In Amerika moet gezegd worden, dat ze zeer veel parkings, met een uitstapzone, dus echt brede parkeerruimten en zitplaatsen met zeer goed zicht bij de shows, voorzien voor gehandicapten en rolstoelgebruikers. En die zijn er hier vrij veel. Nathan vervoegde ons 's middags na zelf in het hotel gestudeerd te hebben, met een bestelling aan koude broodjes en fris water. De namiddag brachten we door in het Adventure park waar we van de 2 parade's genoten, vooral dan van de 'electrical parade' 's avonds in het donker. In het halfverduisterde park verschenen allerlei Disneyfiguren, sommigen metershoog, met verlichte kledij, of praalwagens. Zo bijvoorbeeld was er de koets van Assepoester, die met lichtjes bedekt Assepoes en de goede fee vervoerde. Op Assepoester haar kleed zaten ook allemaal lichtjes in diverse kleuren, vormen en grootte, evenals op de praalwagen die het bal van de prins met het glazen muiltje voorstelde. Ondertussen was het 21.30 u en hadden we sinds 's middags niks meer gegeten, en waren we doodmoe van het slenteren en aanschuiven. We zetten dus koers richting hotel en de vele restaurants eromheen. Onderweg merkten we het vuurwerk op, waar geen einde aan leek te komen. Elke 'bouquet' werd overtroffen door een volgende. Disney had ons in de macht en we bewonderden het kleuren en lichtspectakel. Na 22.00 u stortten we ons op iets eetbaars en vielen uitgeput op ons bed.

Woensdag 20 augustus:
Vandaag zijn we iets later opgestaan. Onderweg naar Disneyland gestopt in de '7 eleven' om er elks een koffiekoek te kiezen, koffie te kopen (echte koffie voor Manu en de typische 'French vanilla' koffie van hier voor Christel en de meisjes (heel zoet, met koffie en hazelnootsmaak). Nathan was vanmorgen meegekomen om een tweetal attracties mee te doen, en dan terug te gaan naar het hotel om de rest van de voormiddag te studeren. Hij zou ons dan vlak buiten het park terug komen opzoeken, met broodjes en koude drank rond 2 uur 's middags. In de voormiddag liepen we, iets rustiger dan de vorige dag, door Disneyland en dan door Adventure park, genietend van de sfeer, onze zintuigen volop de kost gevend, en de kinderen in alle attracties die mogelijk waren. Zo hebben we een tekenles gehad : hoe Mickey's gezicht tekenen, en hebben we een interactieve sessie gehad 'spreken met schildpadden': het ging om het taaltje dat de zeeschildpad van 'Finding Nemo' sprak, en dat hij ons zelf in een vraag en antwoordgesprek met het publied op een heel ludieke manier bracht. Verder zagen we een schitterend mooie en geestige musical 'Aladin en de wonderlamp'. In de namiddag hadden we voor Nathan nog een aantal meer spectaculaire attracties gereserveerd: Screaming California – een enorm grote 8-baan, en het 'haunted hause', waar de deelnemers in een lift zaten die van de 13e verdieping omlaag valt ... waar je allemaal al geen kick kunt van krijgen. We amuseerden ons goed, lachten veel en hadden veel dorst (heel warm). 's Avonds gingen we eten bij de Italiaan uit Downtown Disney (de winkelwandelstraat tussen de twee themaparkten, waar Disney alom aanwezig blijft in de shops en op straat. We bestelden twee 'family pizza's', van ongeveer 40 op 80 cm groot elks, en ... we kregen ze allebei op. Geen doggy bags nodig dus! Nathan, Anne-Sophie en Ruth-Marie wilden nog de avondshow met piraten zien in Disneyland, maar voor Judith en Marie-Elise was het toch te laat. De drie groten op hun eentje dus weg: de show was formidabel, vonden ze. Ondertussen zijn de twee 'kleinjes' als een blok in slaap gevallen en zitten Christel op te ruimen en te plannen voor morgen en Manu de reeds uitgeschreven verslagen van de vorige drie dagen uit te typen.
Walt Disney, je hebt een geweldige erfenis achtergelaten en jij en je collega's kunnen formidabel tekenen en animeren en jullie zijn ook meesters in show en muzical! Bravo, maar twee dagen en half hiervan zijn wel genoeg. We beseffen dat onze vakantie op zijn laatste dagen loopt en dat stemt ons wat droevig.