Griekenland.
Vrijdag 10 april: inpakken en vertrekken richting Athene. Roel, de papa van Lize is chauffeur van dienst, waarvoor dank. Een bende van acht onderweg! We zoeken bij aankomst in de luchthaven nabij Athene de shuttle bus die ons naar het autoverhuurbedrijf moet brengen. Iedereen stuurt ons een andere kant op. Niemand weet eigenlijk waar we moeten zijn, maar desondanks sturen ze ons met veel overtuiging naar hier of ginder. Het is ondertussen donker aan het worden maar niet echt koud. We vinden uiteindelijk het busje dat ons naar 'onze' bus zal brengen: tot ons aller verassing is het geen Fiat, maar het broertje van ons eigen busje, een VW transporter. De GPS kan wel in het Nederlands spreken en commando's opnemen, maar de straatnamen staan in het grieks. En het toetsenbord om ze in te geven in 'onze' tekens. Miserie dus ... Maar met Grieks-kundigen in de wagen en wat meer geduld lukte het toch. Alleen stuurde de madam van de GPS ons via allerlei kleine weggetjes doorheen buitenwijken van Athene ... één uur hebben we erover gedaan. Terwijl we het hotel speciaal hadden uitgezocht voor zijn ligging, 30 km van de luchthaven en vlak bij een autosnelweg. De Griekse goden hebben goed met ons gelachen. Laat toegekomen en in slechte bedden liggend, hebben de meesten van ons toch van een goede nachtrust kunnen genieten.
Zaterdag 11 april - paaszaterdag, terwijl hier de goede week pas morgen begint.
Na een 'American breakfast' in een klein zaaltje met TV op en met een rokende Griek achter zijn koffie, vertrokken we in onze Volkswagen - Middellandsezeeblauw merkten we in daglicht - richting Delphi. Het rijden verliep vlot, al zijn de Grieken toch rare chauffeurs. Het liefst rijden ze op de pechstrook. Ook hier is een rood licht niet meer dan een suggestie om te stoppen. En een volle witte meet dient om er uw banden aan af te kuisen, alle vier liefst. Na een korte stop omdat Christel ergens langs de weg een heel rare kerktoren had gezien in een klein plattelandsdorpje, kwamen we rond de middag aan in Delphi. Lize pakte haar bundel voorbereidingen en begon aan een uitgebreide informatieve campagne over de site. Iedereen heeft iets voorbereid, dat is altijd onze leuze geweest. De plaats is zeer mooi gekozen door de oude Grieken, de navel van de wereld volgens hun overlevering, rustgevend (ondanks de scholen laatstejaarsstudenten uit Amerika en Brugge) en moet tweeduizendvijfhonderd jaar geleden machtig mooi geweest zijn. Buiten een paar schaarse regendruppeltjes, was het er aangenaam toeven, niet te warm en niet te koud, met veel bloempjes overal, en met de restanten van de tempel van Apollo die met wat verbeelding nog steeds imposant zijn. Het was een hele tocht naar boven, en weer naar beneden. Het was al flink over de middag, toen we besloten om terug even in de wagen te stappen om een paar kilometer verder in het stadje een restaurantje te zoeken voor een pauze en een moussake. Dank zij Trotter (één van de drie gidsen die we mee hebben) en dank zij Christel vonden wij het goede adres. Echt authentiek Grieks, met mooi uitzicht over de vallei. De magen terug gevuld, vertrokken we terug om nog naar het gymnasium en naar de tempel van Athena Pronaia te gaan kijken. Ook indrukwekkend, al staat er maar hier en daar één steen nog boven de andere. Dan het museum in, waar vele friezen in 'bas releif' gevechtstaferelen toonden, met een paar schitterende beeldhouwwerken, waaronder de sfynx en ook de restanten van een zilveren stier ...
Na al deze cultuur, rustig aan terug naar het stadje om in te checken in het hotel Varonos. Een charmante baas, met de dikke snor van Boma van de Kampioenen, verwelkomde ons in het engels en het frans. Drie verzorgde kamers. Iedereen douchen en Christel en Manu op zoek naar brood en ander lekkers voor het avondeten, dat later op één van de kamers werd genuttigd: wat heeft een mens meer nodig dan brood, kaas, Nutella, bananen en water (en een flesje rode wijn)? en terwijl de jeugd dan naar een DVD (The golden compass) keek (Nathan had zijn PC laten communiceren met de TV op de kamer, zodat het echt 'film' leek), konden wij - de ouders, ons ook verfrissen en even blazen.
De eerste dag Griekenland is hiermee achter de rug, en we hopen op een nacht vol diepe slaap en zoete dromen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten